robert's Journal

Chęć gonienia ptactwa mija z czasem, ale na to miejsce wskakują nowe aktywności. Rytuałem aktualnych spacerów jest zakup rogala w lokalnej piekarni i częstowanie nim lokalnego ptactwa. Zabawa trwa do momentu aż najbardziej nachalne ptactwo zacznie próbować jeść z ręki. Są to wrony, sroki oraz mewy. Inwazyjne są osobniki gołębi. Karmieni ich może trwać nawet godzinę. 

 

Odpowiedzi na pytania czasem zaskakują. Czasem tak bardzo, że nie wiem jak dalej kontynuować dialog.

W porannych godzinach kiedy publiczność jest mała, odważam się nawet wykonywać rozkaz "Daddy gonić". Nie udaje mi się w prawdzie złapać gołębi, ale jest wielka radość jeśli je spłoszę. Wieczorem niestety, kiedy publiczność jest spora nie wiem co robić. A jak wy radzicie w takiej sytuacji?

W niektórych przypadkach należy zwracać uwagę na wyrazy równoznaczne. Imię Misia zwiększa apetyt, Piotr zachęca do skakania i szaleństwa, a Ziba to przyjaciel Jogiego.  

 Każdy ma swoje zwyczaje i rytuały. Naszym nowym zwyczajem jest czytanie Pucia z jedzeniem chrupków, w asyście obydwu rodziców. Towarzyszą temu rozkazy: Pucio czytać, sidak tu, chrup chrup.

Jak to mówi Maša, dziękuje pszczołom za miodek.